خورشید ستاره ای است که تابه امورز حدود 5 میلیارد سال است که در حال سوختن است.و هروز بروی آن واکنش های شیمیایی بسیاری و انفجار های هسته ای عظیمی رخ می دهد.این فرآیند هر روز ادامه می یابد و با سوختن خورشید نور و انرژی فراوانی تولید می شود تا جایی که دمای سطح آن را به میلیون ها درجه می رساند این فرآیند در تمامی ستاره ها وجود دارد و ستاره مواد خود را می سوزاند تا روزی که دیگر انرژی برای سوزاندن نداشته باشد و بعد از تمام شدن سوخت ستاره ستاره بصورت یک جسم تاریک در می آید و سپس یک کوتوله یا سیاهچاله در می آید.
قرآن کریم در سوره التکویر آیات اول و دوم به موضع تمام شدن سوخت ستارگان و تیره و تاریک شدن آنها اشاره می کند
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿۱﴾ وَإِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ ﴿۲﴾
آنگاه که خورشید به هم درپیچد (۱) و آنگه که ستارگان همىتیره شوند (۲)
نکته دیگر در مورد این آیه این است که بر اساس نظریه هاوکینگ وقتی سیاهچاله های مرکز دو کهکشان با هم بر خورد می کنند در هم می پیچند و نیروی گرانش فوق العاده ای ایجاد می کنند و خورشید از آنجایی که یک ستاره است ممکن است بعد از سوختن و نابود شدن به یک سیاهچاله تبدیل شود آیه دوم نیز گواهی بر این مدعاست.
این علوم با توجه به علم روز علوم بسیار ساده و پیش و پا افتاده ای هستند اما در زمان حضرت محمد (ص)حتی اعراب در مورد ماهیت خورشید نیز مطمئن نبودند چه برسد به سایر ستارگان و خاموش شدن آنها.
یکی از علائم ظهور به وقوع پیوست